Goujian'ın Kılıcı. ©Siyuwj / Wikimedia Commons

Yue'nin ekonomik ve askeri bir güce dönüşmesiyle Goujian intikam zamanının geldiğine inandı ve Wu ile ara sıra bir savaşa girdi, sonunda kazandı ve düşman topraklarını ilhak etti; veliaht prens You savaşta öldü ve yönetimi ihmal edip ahlaksız bir hayat süren babası Fuchai intihar etti. Wu da Chu ile çatışma içinde olduğundan Chu aniden kendini bir cepheden kurtulmuş buldu ve çabalarını kuzey komşusu Chen pahasına genişlemeye odaklayabildi. Tüm bu mücadeleler Çin'in tarihi evriminde yeni bir aşamanın başlangıcını işaret etti, Savaşan Devletler (MÖ 481-212).

Yue'nin ordusu korkutucuydu ve geleneklere göre, ölüm cezası mahkumlarını ön saflara yerleştirerek, ailelerine bakma vaadi karşılığında kendi boğazlarını keserek düşmanı dehşete düşüren psikolojik baskıyla sık sık savaşları kazanıyordu (başka bir versiyonda ise doğru çevirinin ölüm cezası mahkumlarını değil, ölmeye istekli askerleri ifade ettiği iddia ediliyor).

Üstelik o zamanlar oldukça sıra dışı bir şeye sahipti: bir savaş filosu ve ürettiği silahların kalitesi efsane olmuştu. Ancak her şeyin bir sonu gelir ve o kral MÖ 465'te öldü. Halefleri standardı altı nesil boyunca koruyabildi ancak MÖ 306'da Chu, Qi'nin yardımıyla Yue'yi işgal etti ve onu kendi aralarında paylaştılar.

Muhtemelen Goujian Kılıcı, 2500 yıl önce Chu'ya ait bir bölge olan Hubei'deki Jiangling'e nasıl geldi? Daha spesifik olarak, bir zamanlar Chu'nun başkenti olan Ying'e yedi kilometre uzaklıktaki Wangshan'ın 1 Numaralı Sitesi'nde bulundu, şimdi adı Jinancheng olarak değiştirildi. 1965 ve 1966 yılları arasında kazılan elli mezardan birinde, Goujian'a ait olmayan bir iskeletin bulunduğu bir tabutun yanında cenaze eşyalarının bir parçasıydı. Bu şekilde adlandırılması, kılıcın üzerinde, İlkbahar ve Sonbahar Dönemi'nin sonunda güney krallıklarında popüler hale gelen ve bir sonraki dönemde zirveye ulaşarak Küçük Mühür Yazısı'na yol açmadan önce kehanet kemiği yazısının bir evrimi olan Kuş-Kurt olarak bilinen bir mühür yazısında sekiz karakterden oluşan iki sütun halinde bir yazıt taşımasından kaynaklanmaktadır.

Fuchai Mızrağı. ©fmwang / Wikimedia Commons

Kuş-Solucan Yazısı, vuruşlarının karmaşıklığı nedeniyle bu şekilde adlandırılmıştır. Genellikle belgelerden ziyade nesneler üzerinde bulunur: silahlar, kazanlar, fayanslar... Bahsedilebilecek çok uygun bir örnek, Jiangling'de de bulunan Fuchai Mızrağı olabilir, ancak daha sonra, 1983'te; bıçağında "Wu Kralı Fuchai, bu mızrağı kişisel kullanımı için yaptı." yazısı görülebilir. Kılıçta okunabilenle neredeyse aynıdır, yalnızca silah ve sahibi değiştirilmiştir: "Yue Kralı, bu kılıcı kişisel kullanımı için yaptı." Tam adı eksik, ancak bunun nedeni başlangıçta altı karakterden ikisinin tanımlanamamış olmasıydı, bu da arkeologlar, tarihçiler ve dilbilimciler arasında sonunda Goujian olduğu kabul edilene kadar yoğun bir tartışmaya yol açtı.

Bahsedilen kronolojik dönemlere özgü Jian olarak bilinen model altında sınıflandırılan silah, türünün diğerlerinin genellikle sahip olduğu uzunluğa kıyasla nispeten kısadır: 55,6 santimetredir, bunun 8,4'ü ipekle sarılmış kabzaya karşılık gelir ve korumalar kakma mavi emaye (ön) ve turkuaz (arka) içerir. 875 gram ağırlığındadır ve çift taraflı olan bıçak, uzunluğunun geri kalanına göre tabanında biraz daha geniştir ve orada 4,6 santimetreye ulaşır. Tam olarak o noktada, eşkenar dörtgen dekoratif desenlerin arka planında, yukarıda belirtilen yazıt bulunur. Ayrıca, ağırlığını dengelemek için, bütüne hem arkaik hem de zarif olan tuhaf bir görünüm veren 11 eşmerkezli diskten oluşan bir kabzası vardır.

Kılıcın karakterlerinin transkripsiyonu ve çevirisi. ©Yutwong / Wikimedia Commons

Gerçekten şaşırtıcı olan, kılıcın bıçağının mükemmel bir şekilde keskin kalmasıdır; onu keşfeden arkeolog parmağını hafifçe kesmiş ve bunu kanıtlamak için bir kağıt yığınını keserek bir test yapmıştır. Aynı şekilde, 2500 yıl geçirdiği mezarın sular altında kalmasına rağmen, hiçbir pas izi yoktur.

Tüm bunların iki nedeni var. Bir yandan, neredeyse hermetik olarak kapatılan, tam oturan lake ahşap bir kasanın içinde saklanıyordu. Öte yandan, kimyasal analizler, bunun bakır, kalay, kurşun, demir, kükürt ve arsenik kombinasyonundan yapıldığını gösteriyor. Bıçağın gövdesinde bakır baskındır, bu da ona özel bir esneklik ve kırılmaya karşı direnç sağlarken, kenar onu sertleştirmek için daha fazla kalay içerir ve kükürt, bakır sülfürle birlikte oksidasyonu önler.

Bu muhteşem nitelikler, 1994 yılında silahın bir sergi için Singapur'a taşınacağı sırada bir işçinin kazara kasaya çarpmasına ve kılıçta yedi milimetrelik bir çatlak oluşmasına engel olmadı. O zamandan beri, onu ülke dışına çıkarmak yasaklandı ve yalnızca orijinal olarak tutulduğu Taipei'deki Ulusal Saray Müzesi'nden Hubei İl Müzesi'ne nakledilmek üzere taşındı.

Kaynak: La Brújula Verde Magazine Cultural Independiente