Nördlingen çevresindeki Tunç Çağı kalıntılarının çoğu, MÖ 1300 civarında ortaya çıkan Urnfield Kültürüne (genellikle daha geniş bir Urnfield geleneği içinde birkaç yerel kültüre bölünmüştür) aittir. Urnfield Kültürü, kendisinden önceki Tümülüs Kültürü'nden doğmuş ve Tunç silahlar ve zırhlar konusunda ileri metal işleme becerileri geliştirmiştir.

Kılıç, bir erkek, kadın ve çocuk kalıntılarının yanı sıra mezar eşyaları ve silahlar arasında bulundu. Bu keşif Almanya'nın bu bölgesi için son derece nadir bir olaydır zira çoğu mezar höyüğü antik dönemde yağmalanmış ya da 19. yüzyılda açılmıştır.

Kılıç tipi "sekizgen" olarak tanımlansa da, kabzanın bıçak üzerine bindirme dökümüyle yapılmış sağlam bir kabza kullanması bakımından Tunç D tipi Rixheim kılıçlarına benzer.

©Dr. Woidich

Kabza süslü bir şekilde bezenmişken, kılıçta herhangi bir darbe izine rastlanmamıştır. Bu da kılıcın törensel bir işlevi olduğunu ya da yüksek statü sembolü olduğunu düşündürmektedir. Ancak araştırmacılara göre, kılıcın ön kısmındaki ağırlık merkezi, ağırlıklı olarak kesmek için kullanıldığını gösterdiğinden, yine de etkili bir silah olarak hizmet etmiş olabilir.

Bavyera Eyaleti Anıtları Koruma Dairesi Başkanı Mathias Pfeil şunları söyledi: "Arkeologlarımızın bu buluntuyu daha kesin bir şekilde sınıflandırabilmesi için kılıç ve gömünün hala incelenmesi gerekiyor. Ancak şimdiden şu söylenebilir: durum olağanüstü! Böyle bir buluntu çok nadirdir!"

©Dr. Woidich

Kılıcın yerel olarak mı üretildiği yoksa ithal mi edildiği şu anda araştırılmaktadır. Tunç Çağı’nda bu tip sekizgen kılıçlar için üç ana dağıtım merkezi bulunmaktadır; bunlardan biri Güney Almanya'da, diğerleri ise Kuzey Almanya ve Danimarka'dadır.

Döküm teknikleri ve bezemeler karşılaştırıldığında, Kuzey'deki sekizgen kılıçların bazılarının Güney Alman formlarının kopyaları olduğu, diğer parçaların ise gerçek ithal ya da "gezgin zanaatkârların" ürünü olabileceği görülmektedir.

Kaynak: Heritagedaily