Öte yandan Romalı kızlar hiçbir zaman oyunlar için kavga ederken tasvir edilmedi. Bunun yerine, her zaman güzel ve sessizce oynarken gösterilirler.

Bu tür eğlenceler, çocukların kazanmayı ve kaybetmeyi deneyimlemeleri ve duygularına hakim olmayı öğrenmeleri için bir yoldu.

Locus Ludi ve ekibi, antik Roma ve Yunan sanatındaki oyunların görüntülerindeki gizli mesajları incelemenin yanı sıra bazılarını yeniden yarattı ve çevrimiçi oynanabilir hale getirdi.

Köle ve sevgilisinin oynadığı "Küçük Askerler" oyunu, Roma edebiyatında ayrıntılı olarak anlatılan tek Roma stratejik tahta oyunudur.

Araştırmacılar, bu açıklamaları ve arkeolojik buluntuları, oyunun kurallarını yeniden oluşturmak için kullandılar, böylece oyun, günümüz oyuncularına erişilebilir hale getirilen diğer birkaç eski oyunla birlikte bugün tekrar oynanabilir.

Dasen'e göre amaç, antik oyunların günümüzün okul ve üniversite programlarına kültürel materyal olarak entegre edilmesine yardımcı olmaktır.

Geçmişte oyunun eğitsel ve toplumsal rolü hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak, günümüzü anlamak ve ileri teknoloji oyuncaklar ve yeni sosyalleşme biçimleri hakkındaki tartışmayı genişletmek için önemlidir. Finansmanı Avrupa Araştırma Konseyi aracılığıyla sağlanan Locus Ludi, 2017'de başladı ve bu yılın Eylül ayına kadar devam ediyor.

Eski Romalılar ve Yunanlıların aksine, Etrüsk toplumunda kadınlar erkeklerle eşit statüye sahipti. Etrüskler, bölge Roma imparatorluğunun bir parçası olmadan önce merkezi İtalya'yı kontrol ediyordu. Ritüellerinin çoğu Romalılar tarafından benimsendi.

Etrüsk Uygarlığı ©www.worldhistory.org

Fransa'daki Lille Üniversitesi'nde Roma öncesi İtalya'da uzmanlaşmış bir arkeolog olan Dr. Audrey Gouy, "Yunanlılar, Etrüsk kadınlarının sahip olduğu statü karşısında şok oldular ve onları kötü şöhretli kadınlar olarak tanımladılar".

Tarquinia'daki yer altı mezarlarına resmedilen sahneler, kadın ve erkekleri sadece eşit olarak dans etmekle kalmıyor, aynı zamanda kadınları kendi topluluklarında lider olarak tasvir ediyor.

Dansçılar eski bir cenaze töreni gerçekleştiriyorlar. Kastanyet çalan bir kadın onlara öncülük ediyor. Kollarının üzerine, dini otoritesinin bir simgesi olan kutsal kumaş şeritleri asılmıştır.

Etrüsk dansını inceleyen ilk kişi olan Gouy, "Bu kadın ritüeli kontrol ediyordu" açıklamasında bulundu.

Kastanyetçi, insanları ritüelin farklı aşamalarından geçirdi. Yaşayanların dünyası ile ölülerin dünyası arasında bir bağlantı kurarak merhumun geçmesine yardım etti.

Gouy'a göre bir cenazede dans etmek aynı zamanda insanların kederle başa çıkmasına da yardımcı oldu. "Dans, ölümden sonra iyileşmeye yardımcı olan vücut üzerinde psikolojik bir etkiye sahiptir".

Gouy, “Dansçıların kıyafetlerini resimlerde ve oymalarda araştırmak, onların hareketleri ve çıkardıkları sesler hakkında çok şey ortaya çıkarmakta. Kıyafetler aracılığıyla dansın farklı aşamalarını görebiliriz".

Mezarlardaki giysiler, dansçıların önce yavaş hareket ettiğini, sonra dönüp daha hızlı ve daha hızlı sıçradığını gösteriyor. Kendisi de bir dansçı olan Gouy, bu kıyafetleri yeniden yaratmayı ve ritüelin nasıl gerçekleştirilmiş olabileceğini göstermek için hareketlerinin bir videosunu çekmeyi planlıyor.

Tarquinia’daki Etrüsk Mezarı’nda bir fresco (duvar resmi). Bu sahnede dansçılar ve müzisyenler görülmekte. MÖ 530-520. ©www.worldhistory.org

Giysilere ek olarak, erkek ve kadın dansçılar, hareket ettikçe şıngırdayan bilezikler ve kemerler takıyorlardı.

Kadın aksesuarları hafif, tiz sesler vermiş olabilir. Erkek kemerlerinde, düşük perdeli bir çıngırak gibi ses çıkarmış olabilecek daha büyük nesneler vardı.

Dansta genç erkekler ve kadınlar arasındaki olası ses farklılıkları, Gouy'u Etrüsk dansında bir tür cinsiyet ses manzarası olabileceğini düşünmeye yöneltti.

Gouy, "Tarquinian mezarları beni büyülüyor çünkü Etrüskler, onları sonsuza kadar korumak için ölülerinin etrafına resimlerden bir zarf yaptılar. Yaşamın ve neşenin temsilleriyle dolular ve bize Etrüsk toplumu hakkında çok şey anlatıyorlar."

Kaynak: Horizon: AB Araştırma ve İnovasyon Dergisi (ec.europa.eu)