İcadı, MÖ 3. yüzyılda Rodos cephaneliğinde çalışan Yunan bir mühendis olan İskenderiyeli Dionysius'a atfedilmektedir. Geleneksel anlamda bir arbalet değildi, ancak bükülmüş sinüs demetlerine dayanan bir burulma mekanizması kullanıyordu ve bunu sadece MÖ 280 ve 220 yılları arasında yazan Bizanslı Philo'nun bıraktığı tanımdan biliyoruz.

Philo bu silahlardan birinin nasıl bulunduğunu anlatmakta ve sürgüyü ateşleme oluğuna yerleştirmek için zincir tahrikini çalıştıran dişlilerin ayrıntılı bir tanımını vermektedir. Bu, böyle bir mekanizmanın bilinen en eski uygulamasıdır.

Bir polybolosun yeniden rekonstrüksiyonu. ©Diels and Schramm 1919 / AR and archives of Archeotecnica / archeotecnica.com.

Nexus Network Journal'da yayınlanan çalışma, Campania Üniversitesi'nden Adriana Rossi liderliğindeki araştırmacıların taşlarda küçük delikler bulduğu ve analiz ettiği Vezüv ve Herculaneum kapılarının yakınındaki Pompeii'nin kuzey duvarının bir bölümüne odaklanıyor.

Bu izler kare veya baklava şeklindedir ve geleneksel mancınıklarla fırlatılan taşların çarpma şekillerine uymamaktadır. Bunun yerine, oklar ya da metal mermiler tarafından açılmış gibi görünüyorlar.

Dörtlü ya da beşli gruplar halinde görülen bu izler, sanki bunlara neden olan mermiler, el silahları ya da geleneksel yaylı tüfeklerle başarılması zor bir şey olan seri atışlarla atılmış gibi görünüyor.

Kasım 2023'te Vesuvio Kapısı yakınında ve üzerinde olası ok işaretlerinin keşfiyle yapılan araştırma. ©AR

Hassasiyet ve sıklığın tekrar eden bir makinenin kullanımına işaret ettiğini belirten araştırmacılar, bunların Romalı general Sulla'nın birliklerinin şehri fethettiği MÖ 89 yılındaki Pompeii kuşatması sırasında kullanılan bir polybolos'un eseri olabileceğine inanıyor. Silahın fiziksel kalıntıları bulunamamış olsa da, duvarlardaki işaretler tarihsel tanımına uymaktadır.

Ekip teorilerini doğrulamak için 3D tarama tekniklerini ve dijital rekonstrüksiyonları kullandı. Sanal modeller aracılığıyla, darbelerin hızını ve kuvvetini hesaplayarak, izleri oluşturabilecek okların saniyede yaklaşık 109 metre hıza ulaştığını tahmin ettiler ki bu o zaman için oldukça şaşırtıcı bir hızdı. Ayrıca deliklerin derinliği ve şeklinin, Avrupa müzelerinde saklanan Roma ok uçlarının modelleriyle eşleştiğini doğruladılar.