Çalışmaların yapıldığı dönemlerde höyüğün yatay stratigrafide kazılmış olması mimari yapı katlarının kalıntıları ve buluntuları ile birlikte değerlendirilmesine olanak sağlamıştır. Her tabakasında farklı kültürlere ait değişimleri gözlemleyebildiğimiz höyükte bizi en etkileyen sahnelerden biri deprem gibi bir doğa olayının nasıl afete dönüştüğüne dair arkeolojik izler ile karşılaşmak olmuştur. Doğanın vazgeçilmezi olan bu olayların gerekli önlemler alınmadığı takdirde insanlar için nasıl afete dönüştüğüne şahit olmak hem heyecan verici hem de trajiktir.

Ocak önünde uzanır şekilde bir bireye ait iskelet.

Deprem felaketi Seyitömer Höyüğün IV. Tabakası olan Orta Tunç Çağı yerleşiminde yaşanmıştır. Kazı çalışmaları sırasında Akhaemenid Döneme ait kalıntıların kaldırılması sırasında karşılaştığımız yangın izleri bu yerleşimin yıkımı için gerekli bir sebep olarak ön görülmüştür. Fakat bu yangının sebebinin deprem olduğu kazı çalışmaları ilerledikçe anlaşılmıştır. Tıpkı 1970 Gediz depreminde can kaybı sayısının artmasına sebep olan yangın gibi 4000 yıl öncede aynı olay vuku bulmuştur. Depremin yarattığı korku ile evlerinden çıkmaya çalışan ve kapıda yıkıma yakalanan bireyin vücudunun yarısının hane içinde diğer yarısının ise kapının dışında kaldığının tespit edilmesi o an için ne kadar ilgi çekici olsa da yaşanan bu olayın kaotik olduğunun göstergesidir. Yerleşimin sakinleri günlük yaşamlarını sürdürmek için hane içinde konumlandırdıkları, hem yiyeceklerini hazırlamak hem de ısınma amaçlı kullandıkları ocaklarında sürekli yanan bir ateşin olmasına özen göstermiş olmalıdırlar. Ocaklarda yanan ateşin deprem sırasında bir yangının başlamasına, ahşap olduğu anlaşılan çatı örtü sistemini tutuşturarak yangının büyümesine ve yayılmasına neden olduğu düşünülmektedir…

Devamı; Aktüel Arkeoloji Dergisi 91. Sayı “Deprem”