Kuzey Amerika'da 20 milyon ile 7 milyon yıl önce yaşamış benzer bir tarih öncesi gergedan türü olan Teleoceras fossinger'in bir çizimi. ©Wikipedia

Ashfall Fosil Yatakları Eyalet Tarihi Parkı'nda keşfedilen türler öncelikle, günümüz su aygırına benzer şekilde tek boynuzlu, fıçı şeklinde gövdeli ve güdük bacaklı bir grup tarih öncesi gergedan olan Teleoceras Major'a aitti.

İlk kazılar sırasında araştırmacılar, sürü üyelerinin sağlık sorunlarıyla, özellikle de volkanik kül solumaktan kaynaklanan akciğer yetmezliğinin bir sonucu olarak kemik hastalıklarıyla mücadele ettiğini keşfetti.

Sürünün çoğunluğu dişi ve üreme çağındaydı. Bir örneğin öldüğü sırada hamile olduğu ve fetüsünün hala doğum kanalında olduğu tespit edildi. Bir başka fosil ise annesinin altında emzirme pozisyonundaki genç bir buzağıyı gösteriyor.

Onlarca yıl süren kazılar bu gibi önemli gerçekleri ortaya çıkardı, ancak bazı sorular hala cevapsızdı - sadece kimyasal analizlerle cevaplanabilecek sorular.

Bir araştırmacı Ashfall Fosil Yataklarındaki gergedan fosillerini inceliyor. ©Ali Eminov/Flickr

Cincinnati Üniversitesi, Amerika Jeoloji Derneği, Batı İç Paleontoloji Derneği'nin yanı sıra Nebraska Üniversitesi Devlet Müzesi ve Meek Fonu tarafından desteklenen üç araştırmacı şu soruya yanıt aradı: Teleoceras büyük gergedanlarının çoğu öldüklerinde neden tek bir yerde toplanmıştı?

Günümüzde gergedanların sosyal davranışları büyük ölçüde türlerine bağlıdır. Beyaz gergedan gibi bazı türler 15'e varan gruplar halinde yaşarken, diğer türler daha yalnızdır ve çiftleşme mevsimi dışında yalnız yaşamayı tercih ederler.

Scientific Reports dergisinde yayınlanan yeni çalışmalarında araştırmacılar, gergedanların dişlerinin izotopik analizini kullanarak, iklim baskılarını veya alışılmadık derecede büyük sürü boyutlarını açıklayabilecek diğer nedenleri belirlediler.

Gergedan fosillerinden biri. ©Wikipedia

Araştırma ekibi, özellikle gergedanların farklı ortamlardaki hareketlerini izlemek için dişlerindeki stronsiyum, oksijen ve karbon izotoplarının oranlarını inceledi.

Bir gergedan ot veya yaprak yediğinde, bu bitki materyalindeki izotoplar hayvanın dişlerinde geride kalabilir. Araştırmacılar bu izotopları farklı bölgelerin topraklarında bulunanlarla karşılaştırarak hayvanların nerede beslendiklerini ve dolayısıyla nereye göç ettiklerini izleyebilirler.

Karbon, gergedanların ne tür bitki örtüsü tükettiğini belirlemeye yardımcı olabilirken, stronsiyum hayvanların nerede yediklerini detaylandırabilir ve oksijen yağış ve iklim eğilimleri hakkında bilgi sağlayabilir.

Ward, “Hayvandaki karbonu inceleyerek, orada ne tür bitki örtüsünün yaşadığını anlamak için çevredeki karbonu yeniden yapılandırabiliriz” dedi. "Çevrenin ne kadar ıslak veya kuru olduğunu yeniden yapılandırmak için [oksijeni] kullanabiliriz. Stronsiyum ise bize hayvanın nerede yiyecek aradığını söylüyor çünkü izotopların oranı toprak ve destekleyici ana kaya ile ilişkili."

Bir araştırmacı Ashfall Fosil Yatakları'nda fosiller üzerinde çalışıyor. ©John Haxby/The University of Nebraska State Museum

Kimyasal analiz, bu gergedan sürüsünün çok uzak mesafelere göç etmediğini ortaya koydu. Bunun yerine, günümüz gergedanlarının davranışlarından çok farklı olarak, büyük sürüler halinde hareketsiz kalmışlar.

Ward, “Çok fazla hareket etmediklerini gördük” dedi. “Mevsimsel göç ya da felakete tepki verdiklerine dair herhangi bir kanıt bulamadık.”

Araştırmacılar, gergedan sürüsünün Yellowstone patlamasından önce zaten çok sayıda toplandığına inanıyor. Ve iklim giderek daha yaşanmaz hale geldiğinde, yaşadıkları gibi öldüler: birlikte.

Kaynak: allthatsinteresting