Hasır parçaları gibi görünen bu parçalar, Kodiak Alutiiq/Sugpiaq dokumacılığının iyi belgelenmiş en eski örnekleridir.

Saltonstall, “Alutiiq halkının Kodiak'ın iç kesimlerini nasıl kullandığını anlamak için daha geniş bir çalışmanın parçası olarak Karluk Gölü'nün yanındaki bir sod evi kazıyorduk. Zemine ulaştığımızda evin yanmış ve çökmüş olduğunu keşfettik”.

Alutiiq Müzesi Arkeoloji Küratörü Patrick Saltonstall, bir basın açıklamasında; “Yapının ahşapla kaplı duvarları binanın içine düşmüş ve zeminin bir kısmını kaplamıştır. Bu da zemini hızla kapatmış ve yanmayı sınırlandırmıştır. Duvar kalıntılarını kaldırdığımızda, kömürleşmiş dokuma parçaları bulmak bizi şaşırttı ve heyecanlandırdı. Görünüşe göre evin zemininde çim hasırlar vardı. Parçalar evin arka tarafında, belki de uyumak için kullanılan bir alanda yaklaşık iki metrelik bir alanı kaplıyordu”.

Dokumacılık uzun zamandır uygulanan bir Alutiiq sanatıdır, ancak elyaf eserler kırılgan olduğu ve nadiren korunduğu için arkeolojik olarak belgelenmesi zordur. Alutiiq Müzesi'nin kapsamlı arkeolojik koleksiyonlarında 600 yıllık çimen ve ladin kökü sepetleri bulunmaktadır ancak daha eskileri yoktur.

Karluk Gölü kıyısındaki ata yadigârı Alutiiq evinden yaklaşık 3 bin yıllık çim hasırın detayı. ©Patrick Saltonstall, Alutiiq Museum

Dokumaların üretildiği ev radyokarbon yöntemiyle yaklaşık 3 bin yıl öncesine tarihlendirilmiştir. Yapının tarzı ve birlikte bulunan eserler bu tespiti desteklemektedir.

Müzenin yönetici müdürü April Laktonen Counceller, "Atalarımızın 7500 yıl önce Kodiak'a geldikleri zamandan itibaren binlerce yıl boyunca bitki lifleriyle çalışmış olmaları muhtemel" dedi.

"Bitkiler bol miktarda bulunuyor ve kolayca hasat edilebiliyor; ayrıca kap, hasır ve diğer faydalı eşyaların yapımı için mükemmel malzemeler. Sadece bu uygulamayı belgelemek çok zor. Bu harika buluntu, Alutiiq dokumacılığı hakkındaki bilgilerimizi 2400 yıl daha geriye götürüyor."

Dokuma parçaları yakından incelendiğinde, yapımcılarının uzun paralel ot şeritleri (çözgü) döşedikleri ve ardından bunları dik sıralı sicimlerle (atkı) sabitledikleri görülmektedir.

Bu teknik, Alutiiq ot hasırlarının tarihi örneklerinde de bulunan açık bir örgü yaratmıştır. Daha karmaşık örgülerin küçük parçaları, bir hasırın bitmiş kenarını temsil ediyor olabilir.