Şimdi, yeni bir çalışma, virüsün bilim insanlarının daha önce gösterdiğinden 2 bin yıl öncesine dayandığını ortaya koyuyor, tarihsel kaynakları doğruluyor ve hastalığın eski zamanlardan beri insan toplumlarını rahatsız ettiğini ilk kez doğruluyor.

Variola virüsünün neden olduğu çiçek hastalığı, belki de dünya çapında ortadan kaldırılan tek bulaşıcı insan hastalığı olarak bilinir. Ancak hastalık nispeten yakın zamana kadar önemli bir ölüm nedeniydi ve 20. yüzyılda en az 300 milyon insanı öldürüyordu. Bu, kabaca Amerika Birleşik Devletleri'nin nüfusuna eşdeğerdir.

Nispeten yakın zamana kadar, çiçek hastalığı için en eski genetik kanıt sadece 1600'lere aitti. Daha sonra 2020'de, Viking çağı iskeletlerinin, iskelet ve diş kalıntılarını örnekleyen bir çalışma, çok sayıda variola suşunu kurtardı ve virüsün en az 1000 yıl önce varlığını doğruladı.

Bununla birlikte, bazı tarihçiler çiçek hastalığının Vikinglerden çok daha önce var olduğuna inanıyor. Eski Mısır mumyalarındaki (MÖ 1157'de ölen Firavun V. Ramses dahil) şüpheli yara izi, bazılarının çiçek hastalığı tarihinin en az 3 bin yıl öncesine uzandığına inanmasına neden oluyor. Şimdiye kadar, bu teoriyi destekleyecek eksik bilimsel kanıt parçası gizli kaldı.

Hunefer'in Ölüler Kitabı Papirüsü, 19. Hanedan, Mısır MÖ 1450 / Hunefer’in Yargısı ©British Museum

Çiçek hastalığı, bir zamanlar insanlığın en yıkıcı hastalıklarından biriydi, ancak kökeni gizemle örtülüyor. Yıllardır, çiçek virüsü virüsünün ilk ne zaman ortaya çıktığına dair bilimsel tahminler, tarihsel kayıtlarla çelişiyor. Şimdi, yeni bir çalışma, virüsün bilim adamlarının daha önce gösterdiğinden 2.000 yıl öncesine dayandığını ortaya koyuyor, tarihsel kaynakları doğruluyor ve hastalığın eski zamanlardan beri insan toplumlarını rahatsız ettiğini ilk kez doğruluyor. 

İtalya'daki Eugenio Medea Bilimsel Enstitüsü ve Milan Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, variola virüsünün modern ve tarihi suşlarının genomlarını karşılaştırarak,  virüsün zaman içindeki evrimini izlediler. Farklı çiçek suşlarının hepsinin tek bir ortak atadan geldiğini ve Viking çağı genomlarında bulunan genetik bileşenlerin küçük bir bölümünün 18. yüzyıla kadar varlığını sürdürdüğünü buldular.