Kalkolitik dönemden kalma kale, deniz seviyesinden 1030 metre yükseklikteki bir tepenin üzerine inşa edilen ve 360 derecelik bir manzaraya sahip olan ilk kaledir. İlk aşaması, beş burç ve arkeologlar tarafından “yengeç pençesi şeklinde” olarak tanımlanan küçük bir giriş kapısı ile beşgen bir kerpiç duvarlardı. Orijinal muhafazaya daha sonra iki eşmerkezli duvar daha eklenmiştir. Duvarlar üç savunma hendeği ve savunma savaşçılarına en iyi atış açılarını ve korunaklı noktaları sağlamak için stratejik noktalara yerleştirilmiş toplam 25 burçla güçlendirilmiştir. Tek giriş geçmesi için çok dar bir darboğaz oluşturmaktadır.

Kalenin duvarları üç dönümden fazla bir alanı çevrelemektedir. Karmaşık duvarlar ve hendekler içinde bulunan kulübe kalıntıları ve bir su deposu, liderler tarafından koordine edilen organize bir işgücüne işaret etmektedir. Savunma yapılarının karmaşıklığı bu olasılığı güçlendirmektedir.

Arkeologlar ayrıca kerpiç duvarlardaki ahşap kapıları bile yakan bir yangına dair kanıtlar buldular. Kerpiç yanıcı değildir ve kapılar başka yanıcı malzemelerin yakınında değildi. Bu durum, yangınların şiddetli bir saldırıda kasıtlı olarak çıkarılmış olabileceğini düşündürmektedir. Yanık tabakasında bulunan çok sayıda ok ucu bu teoriyi desteklemektedir. Cortijo Lobato kalesi MÖ 2450 civarında terk edilmiş ve Roma İmparatorluk dönemine kadar (MS 2.-3. yüzyıllar) terk edilmiş olarak kalmıştır.

Kalkolitik dönem ok uçları. ©Tera SL

Kale, 2021 yılında eski Cortijo Lobato bölgesindeki güneş paneli alanında yapılan bir ön araştırma sırasında keşfedilmiştir. Arkeoloji müteahhitleri Tera S.L. tarafından yapılan kazılarda çeşitli Bakır Çağı objelerinin (ok uçları, baltalar, tabaklar, kaseler, dokuma tezgahı ağırlıkları) yanı sıra savunma ve konutlar keşfedilmiştir. Uzun bir iskan boşluğunun ardından, Yüksek Roma İmparatorluğu döneminde alanda insanların varlığı, ikinci savunma hendeğinin yakınında ortaya çıkarılan bir mezarla ortaya çıktı.