Apidima 2'nin en az 170 bin yaşında olduğu ve bir Neandertal'e ait olduğu tespit edilmiştir. ©Katerina Harvati, Eberhard Karls University of Tübingen

Ancak Harvati ve meslektaşları, parçanın eğriliğinin bir insan kafatasının arkasına ait olduğuna işaret ettiğine inanıyor.

Yeni tarihlenen fosilin, yayınlanan teoriye ulaşması için onlarca yıllık uzun bir yolculuk yapması gerekti. 1978'de Yunanistan'ın güneyindeki Apidima mağarasında keşfedilen fosil o kadar hasar görmüştü ki tozlanmak üzere Atina'daki bir müzeye kaldırılmıştı.

Kazı sırasında bulunan ikinci bir kafatası, tam bir yüze sahip olduğu ve umut verici bir bulgu gibi göründüğü için kapsamlı bir şekilde analiz edildi. Apidima 2 olarak adlandırılan bu fosilin bir Neandertale ait olduğu ortaya çıktı ve bu nedenle erken insan göçünün zaman çizelgesine ilişkin dünyayı sarsan herhangi bir sonuç doğurmadı.

Harvati ve ekibi yine de her ikisini de incelemeye karar verdi. İki kafatasının CT taramalarını alarak, erken Homo sapiens, Neandertaller ve modern insanların kafataslarıyla tam olarak karşılaştırabilecekleri sanal 3D rekonstrüksiyonlar oluşturabildiler.

İkinci kafatasında buldukları şey, Neandertal olduğunu doğrulayan belirgin, yuvarlak bir kaş çıkıntısına sahip olmasıydı. Diğer kafatası ise çarpıcı bir şekilde modern insanınkine benziyordu; en dikkat çekici kanıt ise kafatasının arka kısmında Neandertal çıkıntısının bulunmamasıydı.

Katerina Harvati ve ekibi, iki fosilin sanal 3D modellerini oluşturmak için CT taramalarını kullandı ve ardından bunları Neandertal, Homo sapiens ve modern insan fosilleriyle karşılaştırdı. ©Katerina Harvati, Eberhard Karls University of Tübingen

Harvati, “Korunan kısım, yani kafatasının arka kısmı, Neandertaller ile modern insanları birbirlerinden ve daha önceki arkaik insanlardan ayırt etmede çok belirleyicidir” dedi.

Harvati'nin ekibi, ellerindeki tüm modern teknolojiyi kullanarak temellerini sağlamlaştırmak için, gömülü insan kalıntılarında bulunan doğal uranyumun radyoaktif bozunmasından yararlandı ve tahmini bir tarih aralığı elde etmek için ne kadarının yok olduğunu izledi.

Neandertal kafatasının en az 170 bin yaşında olduğunu, Homo sapiens kafatasının ise en az 210 bin yıl öncesine dayandığını tespit ettiler. İki kafatasını kaplayan kayanın 150 bin yıldan daha eski olduğu tespit edildi. Araştırmacılar, iki eserin bir çamur akıntısının onları kaplamasının ardından birbirine karışmış ve daha sonra katılaşmış olabileceğini öne sürüyor.

Aralarında İspanyol paleoantropolog Juan Luis Arsuaga ve Wisconsin-Madison Üniversitesi paleontoloğu John Hawks'ın da bulunduğu bazı bilim insanları ise şüpheci yaklaşıyor.

Arsuaga, “Fosil böylesine güçlü bir iddia için çok parçalı ve eksik,” dedi. "Bilimde, olağanüstü iddialar olağanüstü kanıtlar gerektirir. Kafatası tabanından ve yüzün tamamından yoksun kısmi bir beyin parçası, bana göre olağanüstü bir kanıt değil."

“Kafatasının bu kadar küçük bir parçasını türümüzü tanımak için gerçekten kullanabilir miyiz?” Hawks sordu. "Bu makaledeki hikaye, kafatasının arkada daha yuvarlak olduğu, daha dikey kenarlara sahip olduğu ve bunun onu modern insanlara benzettiği yönünde. Bence karmaşıklığı gördüğümüzde, iskeletin tek bir küçük parçasının tüm hikayeyi anlatabileceğini varsaymamalıyız."

Ancak Harvati'ye göre fiziksel özellikler - ve Avrupa'da bulunan Neandertal fosillerinin insan DNA'sı içerdiği gerçeği - en azından teorisini güçlü bir şekilde düşünmek için yeterli. Bu haliyle Harvati oldukça ikna olmuş durumda ve hipotezini doğrulamak ya da yanlışlamak için Yunanistan'da daha fazla araştırma ve veri toplanmasını öneriyor.

The New York Times'a verdiği demeçte “Her şeyin bu kadar iyi uyuşması ürkütücü” diyor. "Eğer kapsayıcı bir açıklama varsa, benim tahminim kültürel bir süreç olduğu yönünde. Bu, sahadaki verilerle test edilmesi gereken bir hipotez. Ve burası bakılması gereken gerçekten ilginç bir yer."

Kaynak: ati (All thats İnteresting)