Bu zorluklarla karşı karşıya kalan Scheuring, tamamen yeni bir model öneriyor. Onun teorisi, dış mekan inşaat rampalarına ihtiyaç duymuyor. Bunun yerine, bugün hala ziyaret edebileceğimiz piramidin iç geçitlerinin ana rampalar olduğunu ve gizemli Ön Odanın bir güvenlik sistemi değil, basit ama güçlü bir makine olduğunu öne sürüyor.

Çalışma üç ana yapıya odaklanıyor: Yükselen Geçit, Büyük Galeri ve Alçalan Geçit. Scheuring, Yükselen Geçit ve Büyük Galeri'nin aynı genişlikte ve yaklaşık 26,5 derecelik aynı eğimle kesintisiz bir düz çizgi oluşturduğunu fark etti.

Bu geçitlerin insanların geçmesi için değil, karşı ağırlıklar için kayar rampalar olarak tasarlandığını öne sürüyor. Bu fikre göre, ağır granit bloklarla (karşı ağırlıklar) yüklü ahşap kızaklar bu rampalardan aşağı kaymış olacaktı. Fiziksel olarak durum açıktır: 26,5 derecelik bir eğimde aşağı kayan bir ağırlık, önemli bir kuvvet oluşturur. Çalışmada hesaplandığına göre, bu kuvvet bir ipi çekip başka bir nesneyi kaldırmaya yetecek kadar güçlüdür. Geleneksel rampalarda bir düşman olan sürtünme, burada yararlı bir doğal fren görevi görür.

Kasnak benzeri sistemin ilerlemesi, Yatay Geçit'teki bloklar arasındaki çapraz şekilli bağlantıları açıklamaktadır (şematik, basitleştirilmiş ve ölçekli çizilmemiştir). ©S.A. Scheuring 2025

Bu teorinin en yenilikçi kısmı, geleneksel olarak bir portcullis sistemi (geçişi engellemek için indirilen taş kapılar) olarak görülen, Kral Odası'nın hemen önündeki küçük granit oda olan Antechamber'ın yeniden yorumlanmasıdır.

Scheuring, bu yorumun sorunlu olduğunu savunur. Üç granit levhadan oluşan sistemin, kararlı hırsızları durdurmada etkisiz kalacağını, çünkü hırsızların bu levhaların üzerinden tırmanabileceğini belirtir. Dahası, firavunun ölümünü beklerken levhaları yıllarca kaldırılmış halde tutmak pratik ve riskli olurdu.

Bunun yerine, Antechamber'ın bir makara benzeri sistem olduğunu öne sürer. Bu iddiasını desteklemek için birçok kanıt sunar:

Halat olukları: Ön odanın güney duvarında çapı yaklaşık 10 cm olan dört adet derin oluk bulunmaktadır. Bu oluklar levhaları indirmek için kılavuz olarak yorumlanmış olsa da, sayıları ve sağlamlıkları son derece ağır yükleri taşımak için yoğun bir şekilde kullanıldıklarını göstermektedir.

Ahşap kirişler: Yapının duvarlarında, cilalı ahşap kütüklerin yerleştirildiği yarım daire şeklinde çentikler bulunmaktadır. Scheuring, halatların bu kütüklerin üzerine geçirildiğini, modern döner makaralar gibi değil, iyi yağlanmış ahşap üzerinde kaydırılarak kullanıldığını öne sürmektedir.

“Granit Yaprak”: Çıkıntılı, yarık bir levha olan bu garip unsur, bir kale kapısında net bir işlevi olmayacaktır. Yeni modelde, halatların ucunu sabitlemek veya sistemi sıfırlarken geçici olarak kilitlemek için kullanılıyordu.

İşçilik kalitesi: Ön odanın duvarları oldukça pürüzlüdür — önceki arkeologlara göre, bu, inşaatçıların burada ne kadar kötü çalıştıklarının bir kanıtıdır. Scheuring, bunun tören amaçlı bir mimari özellik değil, işlevsel bir çalışma aracı olduğunu gösterdiğini savunur.

Gömülü zemin: Ön odanın zemini, daha sonra düzensiz bir şekilde bir girintiye yerleştirilmiş granit levhalardan oluşmaktadır. Bu, model için çok önemlidir, çünkü ön odanın altında blokların kaldırıldığı açık bir şaft, bir “kuyu” olduğunu göstermektedir.

Çevresel kasnak benzeri sistem yapısı, kurs yüksekliği çürüme bölmelerini, piramit yüzlerinin içbükeyliğini ve piramit yüzlerindeki merkezi oluğu açıklamaktadır. ©S.A. Scheuring 2025

Önerilen sistem şu şekilde çalışacaktı: Granit karşı ağırlığı olan bir kızak, Büyük Galeri ve Yükselen Geçit boyunca yokuş aşağı bırakılacaktı. Oluşan kuvvet, Ön Oda'nın ahşap kütükleri üzerinden geçen halatları (makara sistemi) çekerek, altındaki dikey şafttan bir taş bloğu kaldıracaktı. Blok daha sonra yerine yerleştirilebilirdi.

Scheuring, sistemin “farklı viteslerde” çalışabileceğini bile öne sürüyor. Halatları birkaç kütüğün üzerine dolayarak, kuvvet katlanabilir ve Kral Odası'nın en ağır 60 tonluk blokları kaldırılabilir — bunun bedeli ise çok daha uzun bir halat çekmek zorunda kalmak olur.

Bu teorinin en büyük güçlerinden biri, şimdiye kadar tatmin edici bir açıklaması olmayan piramidin özelliklerini açıklayabilmesidir.

Son zamanlarda keşfedilen “boşluklar”: Çalışma, ScanPyramids tarafından Büyük Galeri'nin üzerinde keşfedilen Büyük Boşluk'un, inşaatın son aşamalarında kullanılan başka bir üst kayar rampa olabileceğini öne sürüyor. Kuzey yüzündeki koridor da son zamanlarda keşfedildi ve çevresel kasnak sistemleri arasında bir bağlantı platformu olarak yorumlanıyor.

Düzensiz duvar örneği: Yatay Geçit'teki haç şeklindeki derzler veya Yükselen Geçit'teki dikey “kayışlar” gibi duvar örneğindeki garip desenler, inşaat sırasında bu rampa ve kasnak sistemlerinin montajı ve çalışmasının izleri olarak açıklanmaktadır.

Sıra yüksekliklerinin değişkenliği: Piramidin taş sıraları tekdüze değildir. Yükseklikleri, yükseldikçe “basamaklar” veya “segmentler” halinde azalır. Model, bu segmentlerin her birinin, Alçalan Geçit'te kullanılan gibi bir çevresel kasnak sisteminin çalışma alanına karşılık geldiğini öne sürmektedir.

Yüzlerin içbükeyliği ve merkezi oluk: Piramidin yüzleri tamamen düz değildir, hafif içbükeydir ve görünür bir merkezi oluk gösterir. Scheuring'e göre bu, inşaat sürecinin bir kalıntısıdır. Kasnak sistemleri dikey erişim gerektiriyordu ve başlangıçta içbükey bir yüz oluşturuyordu. Her bölüm tamamlandıkça, bu içbükeylik kenarlardan merkeze doğru kapatıldı ve sadece oluk kaldı, o da kapatıldı. Bu “kapatma” sürecindeki kusurlar, bugün gördüğümüz düzensizlikleri açıklayabilir.

Scheuring'in çalışması, blokların nasıl taşındığına dair bir teori sunmakla kalmıyor, aynı zamanda tüm inşaat sürecine dair eksiksiz ve yenilikçi bir model de ortaya koyuyor. Yazar, piramidin tabandan yukarıya doğru katman katman inşa edilmediğini, aksine merkezi bir çekirdek (iç kasnak sistemleriyle inşa edilmiş) ve çevresel bir mantodan (yüzlerdeki kasnak sistemleriyle inşa edilmiş, İniş Geçidi gibi rampalarla beslenmiş) koordineli bir şekilde büyüdüğünü öne sürüyor.

Yazar, önerisinin ne kadar radikal olduğunun farkında olmakla birlikte, mevcut yapının ayrıntılı bir analizi ile bunu desteklemektedir. Özetle, burada sunulan model, kavramsal olarak önceki önerilerden önemli ölçüde farklılık göstermektedir, diye yazıyor Scheuring. Ve şu sonuca varıyor: Bu argümanlara göre, Giza'daki Büyük Piramit'in önerilen şekilde veya benzer bir şekilde inşa edilmiş olması muhtemeldir.

Bu teori kabul görürse, Büyük Piramit'in asırlık gizemini çözebilir ve eski Mısır mühendislik yeteneklerine ilişkin anlayışımızı değiştirebilir — en büyük mezar gibi görünen yapının içinde, aslında onu inşa eden makinenin bulunduğunu ortaya çıkarabilir.

Kaynak: La Brújula Verde Magazine Cultural Independiente