Frontiers in Psychology dergisinde yayınlanan çalışma, multidisipliner bir araştırmacı ekibi tarafından yürütüldü. Bu araştırmacılar arasında Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde (MIT) emeritus profesör olan Shigeru Miyagawa, Amerikan Doğa Tarihi Müzesi Karşılaştırmalı Genomik Enstitüsü'nden Rob DeSalle ve São Paulo, Zürih ve Arizona üniversitelerinden diğer uzmanlar yer alıyor.

Fosil kayıtlarına veya kültürel eserlere dayanan diğer çalışmaların aksine, bu yeni analiz farklı bir önermeye dayanıyor. Araştırmacılar, tüm modern diller ortak bir kökeni paylaştığından, bunların antikliğini tahmin etmenin anahtarının, dünyadaki insan popülasyonlarının ne zaman farklılaşmaya başladığını belirlemekte yattığını savunuyor.

Mantık çok basit, diye açıklıyor Miyagawa. Tüm insan popülasyonları dile sahiptir ve tüm diller birbiriyle ilişkilidir. İnsan popülasyonlarının coğrafi olarak ne zaman ayrılmaya başladığını analiz edersek, dil yeteneğinin bu noktadan önce zaten var olduğu sonucuna varabiliriz.

Araştırma ekibi bu sonuca ulaşmak için son 18 yılda yayınlanan 15 genetik çalışmayı gözden geçirmiştir. Bu çalışmalar arasında baba hattından geçen Y kromozomunu analiz eden üç çalışma, anne hattından geçen mitokondriyal DNA'yı inceleyen üç çalışma ve tam genomları inceleyen dokuz çalışma bulunmaktadır. Bu bilgilere dayanarak araştırmacılar, insanoğlunun ilk büyük bölgesel bölünmesinin yaklaşık 135 bin yıl önce gerçekleştiğini tahmin ederek, dil yeteneğinin bu zamandan önce ya da bu zaman civarında ortaya çıkmış olması gerektiğini ima ettiler.

Çalışmanın en ilginç yönlerinden biri, dilin bir sosyal iletişim aracı haline gelmeden önce ilk olarak içsel bir bilişsel sistem olarak var olmuş olabileceği fikridir. Miyagawa, dilin hem bilişsel bir sistem hem de bir iletişim sistemi olduğunu belirtiyor. Muhtemelen 135 bin yıl önce, insan düşüncesi içinde özel bir sistem olarak başladı, ancak hızla bir iletişim aracına dönüştü.

Arkeolojik kayıtlar da bu hipotezi desteklemektedir. Yaklaşık 100 bin yıl önce, farklı insan grupları arasında yaygın sembolik faaliyetlere dair kanıtlar ortaya çıkmıştır; örneğin nesneler üzerine oymalar yapılması ve kırmızı aşı boyasının dekoratif amaçlarla kullanılması gibi. Bu davranışlar, dil kullanımıyla ilişkili özellikler olan soyut ve organize düşünceye işaret etmektedir.