Açılmamış sağlam bir Roma şarabı örneğiyle araştırmacılar Dimitri Van Limbergen ve Paulina Komar, popüler içeceğin neye benzediğini öğrenmek için şarabın yaygın olarak saklandığı dolia olarak bilinen kil kaplara yöneldi.

Yazarlar çalışmalarında, "Bu toprak kapların Roma şarapçılığındaki rolünü ve antik şarapların görünümü, kokusu ve tadı üzerindeki etkisini inceleyen bir çalışma henüz yapılmadı" diyor.

İkili, kapları geleneksel Gürcü şarap yapımında kullanılanlarla karşılaştırdı. Limon şeklindeki bu kil kaplar qvevri olarak adlandırılıyor ve şarabı mayalamak için kullanılıyor; Roma şarabının nasıl üretildiğine benzeyen bu yöntem, modern Gürcü şarabının Roma içkisiyle karşılaştırılabilir olduğunu düşündürüyor.

Gürcistan'da 12. yüzyıldan günümüze uzanan bir dizi şarap imalathanesi. ©D. Van Limbergen / IFLScience

Araştırmacılar bu karşılaştırmayı yaparak, Roma şarabının muhtemelen koyu sarı veya kehribar renginde olduğu sonucuna vardılar ve bu da antik Roma metinlerinden çevrilenlerle uyuşuyor. Bu rengin kabın şeklinden kaynaklandığı düşünülmektedir; dar taban, üzüm katılarının yıllandıkça şaraba çok fazla temas etmesini ve rengini etkilemesini engellemiştir.

En önemli sonuca gelince, şarabın tadı ve kokusu nasıldı? Araştırmacılara göre, muhtemelen hafif baharatlıydı ve oksidasyona izin veren gözenekli kil sayesinde "hoş çimenli, cevizli ve kuru meyve benzeri tatlara" sahip olabilirdi.

Koku, şarap üreticilerinin sıcaklığı ve pH'ı kontrol etmesine olanak tanıyan dolyanın gömülü olmasının bir sonucudur. Sonuç olarak bu, yüzey mayalarının büyümesine ve şaraba sotolon adı verilen bir bileşik salmasına izin verebilir. Bu da "kızarmış ekmek, elma, kavrulmuş ceviz ve köri" aromaları üretir. Belki alışılmadık ama kulağa oldukça lezzetli gelen bir kombinasyon - Romalıların bunu bu kadar sevmesine şaşmamalı. Kulağa kesinlikle 170 yıllık gemi enkazı şampanyasından daha hoş geliyor.