Zemin, desen ve figürleri bir araya getirmek için çeşitli renk, şekil ve boyutlarda mermer kullanılan bir teknik olan opus sectile tarzında hazırlanmıştır. Bu, küçük, eşit kare karolarla yapılan mozaik zeminlerden daha karmaşık bir yaklaşımdı ve çok daha pahalıydı. Değerli mermerler genellikle ithal edilmek zorundaydı ve şekilli parçaları tekrar eden bir desen veya figürlü bir sahne halinde tasarlama ve yerleştirme becerisi en iyi ustaların bunu başarmasını gerektiriyordu.

©Edoardo Ruspantini ve Parco Archeologico Campi Flegrei

Baiae, Roma Cumhuriyeti'nin sonlarından Roma İmparatorluğu'nun sonuna kadar (yaklaşık MÖ 100 - MS 500) zenginler için gözde bir sahil kasabasıydı. I. yüzyıl Stoacı filozofu Genç Seneca'nın Baiae ve Ahlak Üzerine adlı risalesinde tanımladığı gibi, hedonizm konusunda bir üne sahipti:

Baiae'nin popülaritesi, imparatorluk gücü Roma'dan uzaklaşırken ve zenginler deniz kıyısında lüks villalar inşa etmeye devam ederken bile sürdü. Sonunda, bölgeye özgü sismik aktivite, özellikle de bradisizm fenomeni, yeraltı volkanik aktivitesinin neden olduğu toprağın yükselmesi ve alçalması oldu. Baiae iki aşamada denizin altına batmış gibi görünmektedir; ilki 3. ve 5. yüzyıllar arasında daha kademeli, ikincisi ise 6. yüzyılda daha felaketli bir olaydır. 8. yüzyıla gelindiğinde, aşağı antik kent tamamen sular altında kalmıştır.

©Edoardo Ruspantini ve Parco Archeologico Campi Flegrei

Yakın zamanda keşfedilen opus sectile zemin, Baiae sular altında kalmadan kısa bir süre önce Roma İmparatorluğu'nun son dönemlerinde inşa edilen villalardan birini süslüyordu. O dönemde yüksek kaliteli malzeme ticareti artık güvenilir değildi ve büyük miktarlarda renkli mermerlerin taze tedarikini sağlamak zordu. Ev sahibi, zenginliğini zemin formunda göstermek için ironik bir şekilde geri dönüştürülmüş malzemelere yönelmek zorunda kalmıştır.