Tahıllar (arpa, kavuzlu buğday ve buğday), zeytinyağı ve şarap Romalıların besin maddelerinin başında gelirdi. Roma mutfağında balık sosları, şaraplar, peynir çeşitleri, un, baharat ve otlar yoğun olarak kullanılırdı. Şeker yerine bal; tuzu temin etmek zor ve pahalı olduğu için onun yerine balık sosu kullanılıyordu. Bu balık sosuna Eski Yunancadaki karşılığı olan garon’dan hareketle Latincede garum adı verilmiştir. Bazı kaynaklarda garum, farklı dönemdeki karşılığı olarak varsayılan liquamen ile bir tutulur. Ancak birçok uzmana göre bu terimlerin arasında hazırlanma ve kullanım açısından fark vardır. Balıkların fermente edilmiş kanından ve iç organlarından yapılan garum sofralarda bir çeşni olarak yer alırken, balığın tamamından hazırlanan liquamen yemek tariflerinde kullanılan bir sos olarak geçer. Bu balık sosu Roma mutfağında çok yaygın olarak kullanılır ve hemen her Roma yemeği tarifinde karşımıza çıkar. Kimyon, sirke, karabiber ve zeytinyağı hemen her yemek tarifinde yer alır. Öyle ki karabiberin (alternatif olarak yenibahar) yer aldığı tatlı tarifleri bile mevcuttur.

Romalılar çiftçi ve asker kökenli çalışkan bir toplum olarak gün ışığından daha fazla yararlanmak için sabah çok erken saatte, gün doğarken kalkarlardı. Kahvaltı da bu nedenle erken saatte, hatta şafak vaktinde basit olarak gerçekleştirdikleri bir öğündü. Bir parça ekmek ve zeytinin yanında bazen salata, fındık, kuru üzüm ve peynir yenir ya da genellikle geceden ıslatılmış arpa veya buğday kaynatılıp bir tür yulaf lapası (pulsum), yanında da bir gece öncesinden kalan et ve varsa sebze tüketilirdi. Diğer öğünlerde temel olarak ekmek, sebze, lapa ve çorba yer alırdı. Roma dâhil olmak üzere bazı kentler ekmeği bedava dağıtıyordu. Yoksul kesim ekmeğini bazı kentlerde ücretsiz olarak veya uygun fiyata fırından temin eder veya onun yerine tahıl ürünlerinden lapa yapardı. Çörekler, lapalar ve ekmek türleri Romalıların neredeyse her öğününde bulunurdu ve bu tür hamur işlerinin yanında sebzeler, iç organlar, yumurta ve peynir çeşitleri yenirdi. Öğle yemeğinde işçi veya asker sınıfının ana yemeği buğday veya yulaf lapası (pulsum) idi. Romalılar buğdayı öğüterek ve suda haşlayarak lapa veya bulamaç hâline getirirler ya da fırınları varsa ekmek olarak pişirerek öğünlerinin ana malzemesi olarak tüketirlerdi. Akşam yemeği yine çok erken saatte, günlük işler bittikten hemen sonra saat üç buçuğa doğru başlardı ve birçok Romalı için ana yiyecek yine buğday lapası olurdu. Lapanın veya ekmeğin yanında hemen hemen her tür kümes hayvanı, büyükbaş ve balık gibi et ürünlerinin yanı sıra sebze yemekleri de tüketilirdi.