Aynı zamanda orada Prof. H. Hauptmann için İstanbul’da 1971 yılında başladığım Norşun Tepe çizimlerini yayına hazırlamaya devam ediyordum. Bu arada 1974 yılında girdiğim müzecilik sınavı sonuçlarını beklerken Nisan ayında Ülkü İzmirliğil’den bir mektup aldım. Ülkü Hanım yakın bir geçmişte Ekrem Akurgal’la görüştüğünü kendisinin Efes Aziz Yuhanna Kilisesi çalışmaları için bir mimar aradığını ve kendisinin buna karşılık bir mimar yerine mimariyi yatkın ve mimari çizim yapabilen bir Arkeolog olarak beni önerdiğini yazıyordu. İşte bu öneri benim meslek hayatımda çok önemli bir dönüm noktası olmuştur. Ülkü Hanım’a teşekkür edip olumlu cevap verdim. Daha sonra kendisi Ekrem Bey’den randevu aldı ve ben Isparta’dan Ankara’ya gidip Türk Tarih Kurumunda Ekrem Bey’le görüştüm. Hoca genel hatlarıyla Efes Aziz Yuhanna Kilisesi çalışmalarının amaçlarını, kendi pozisyonunu, çalışmanın Efes Müzesine bağlı bir çalışma olduğunu anlattı. Ayrıca 1974 yılında Mimar Mehmet Erol, Sanat Tarihçi Ebru Parman’ın müzeden Arkeolog Yaşar Canbaş’la beraber çalışmalara başladığını bunlara takviye olarak bir mimar düşündüğünü fakat Ülkü Hanım’ın önerisinin de uygun olduğunu anlattı. Çalışmalar restorasyon ağırlıklı olmasına karşın kilise çevresinde kazılmamış kısımların da kazılmasını amaçlıyordu. Bu amaçla 1974 yılında kilisenin güneyinde ve Vaftizhane kuzeyinde uzun açmalar açılmış ve buralarda Aydınoğulları ve Erken Osmanlı Dönemlerine ait konutlar ortaya çıkarılmıştı. Benim odasında bulunduğum sırada Ekrem Bey’in yanına tesadüfen Mimar Mehmet Erol geldi ve kendisi tanıştık. Bu tanışma 50 yıla yakın sürecek dostluğun başlangıcı oldu. Ekrem Bey’le anlaşma yaparak Mayıs ayı başında Efes’te işe başlamak üzere Ankara’dan ayrıldım.

Konuştuğumuz gibi 1 Mayıs 1975’te Selçuk’a geldim. Mehmet Erol birkaç gün önce gelmiş işçileri bulmuştu. Çalışma alanı kilise içindeki birinci kat transept sütunlarının ayağa kaldırılması ve sütun başlıklarının tamamlanarak sütunlar üzerine yerleştirilmesiydi. Bir yandan polyester kalıplar alınıyor, diğer yandan bu kalıpların içine demir iskelet hazırlanıyor ve beyaz çimento ile dökümler gerçekleştiriliyor. Bir yıl önce başlamış oldukları çalışma 1975 yılında Mehmet Erol yönetiminde daha çok restorasyon ağırlıklı olarak devam ediyordu.