Marmara Bölgesi’nin ilk çiftçilerinin temsil edildiği Bursa Barcın Höyük’te duvar ve tabanları çamur sıvalı olan evlerden oluşan küçük bir köy yerleşimi bulundu. Günümüzden yaklaşık 8 bin 500 yıl öncesine tarihlenen yerleşimde evler dışında avlular, mezarlar, yemek pişirme yerleri ve işlik alanları gün ışığına çıkartıldı. Ele geçen bio-arkeolojik bulgular ve yapılan analizler, Barcın Höyük’te bu dönemde koyun, keçi ve sığırdan oluşan evcil hayvan sürülerinin olduğuna, insanların tahıl yetiştirdiklerine ve süt ürünlerinin kullanılmaya başlandığına işaret ediyor.

Höyükte sürdürülen son dönem kazı çalışmaları sırasında, MÖ 6500-6400 yıllarına tarihlenen alt tabakalarda iki tarafında avlu ya da açık alan bulunan bitişik bir ev dizini gün ışığına çıkartıldı. Höyüğün diğer tabakalarında olduğu gibi burada da dal örgü mimari tekniği ile yapılmış, yani, ahşap ve dal bir iskeletin üzerine çamur sıvanarak inşa edilmiş evler bulundu ve yapıların bir ara duvarı paylaştıkları tespit edildi. Yenilenen konutların tekrar tekrar aynı yerde yapılmış olması mekâna olan bağlılığa işaret ediyor olabilir. Bazı yapıların güneyde bulunan avlu mekânlara açılan kapı girişleri olduğu görülmekte ve yemek pişirme dâhil birçok günlük faaliyetin avlularda yer aldığı gözlemlenebilmektedir.

Yine bu çalışmalar sırasında, evlerin birinin kapı eşiğine yakın bir yerde, taban sıvalanırken, yani zemin halen yaşken evden çıkan ve zemine çıplak ayakla basan bir kişinin iki ayağının izi tespit edildi. Arkada duran sağ ayağının ayak parmakları dâhil tümü belirgin olan kişinin, neredeyse kapı girişinde bulunan sol ayağının ise sadece topuk kısmı görülebilmekteydi.

Ayak izlerinin bu kadar net korunmuş olması ilginç tesadüfler dizisi sonucunda oluşmuştur. Geçmişte yaşamış insanların alet ve çanakları sık sık bulunsa da insanların yürüdükleri yerlerin izlerini bulabilmek çok ender rastlanan bir durumdur. Barcın Höyük’te ayak izleri oluştuktan sonra belki de izleri kapatıp tabanı sıva ile tekrar düzlemek amacıyla ikinci bir kere aynı alana konulan çamur sıvasının korunmada önemli bir rolü olduğu belirtilmelidir. Ancak izlerin korunmasında en önemli etken yapının yanmış olması ve bu sayede tabanın tamamen pişmiş ve sertleşmiş olmasıdır.

Günümüz ölçülerine göre yaklaşık 38 numara olan Barcın Höyük ayak izleri, Marmara Bölgesi’nde yapılan Yenikapı kazılarından sonra Neolitik Döneme tarihlenen ikinci ayak izi keşfidir. Ancak burada parmaklara kadar tüm detayların belirgin olması, ayak izlerinin ev içi mekânda keşfedilmiş olması ve tarih itibariyle erken olması bulguyu özel kılmaktadır.