Ancak Neolitik ve Kalkolitik Çağ dersinde, MÖ 6500 yıllarına tarihlenen Neolitik Döneme ait Çatalhöyük’de bulunan “Ana Tanrıça” slaytını görünce birden gözlerim fal taşı gibi açıldı. İçimden “Aaaaa…! Aynı annem” dedim. Benim annem MÖ 6. bin yıllarından günümüze uzanan Ana Tanrıça’nın temsiliydi.

İri göğüslü, büyük kalçalı, yani etli, butlu denilen türden bu şişman kadın; bir zamanların ana tanrıçası ve benim de o günkü anamdı.

Çatalhöyük heykelciğine sonradan eklenen başın dahi annemin kafasına tıpatıp benzemesi bile şaşırtacak türdendi. Çatalhöyük’ün ana tanrıçası, nasıl leoparlarla gücün, kudretin ve otoritenin simgesiyse, annem de bizim için öyleydi.

Paleolitik Çağ’dan itibaren eski dünyanın hemen hemen her yerinde gerek kabartma gerekse heykel sanatında kadın figürünün oldukça fazla yapılmasının mutlaka bir nedeni olmalıydı?

HOHLE FELS VENÜS’Ü

Almanya’da Hohle Fels mağarasında bulunmuş, 35 binyıl öncesine tarihlenen, ellerini göğsünün altına yerleştirmiş fildişinden kadın heykelciği. Hohle Fels Venüsü figüratif sanatın bilinen en eski örneklerinden biridir. Fotoğraf: H. Jensen ©Universität Tübingen

Bu dönemin insanları avcılık ve toplayıcılık yaparak, doğada bulduklarıyla hayatlarını sürdürüyorlardı. Hayatın tesadüflere bağlı olduğu, insanın doğayı dönüştürme konusunda hiçbir tecrübesinin olmadığı bu çağda, iki kavram önem kazanmıştı: doğurganlık ve bereket.

Devamı; Aktüel Arkeoloji Dergisi 94. Sayı “ Çağlar Boyu Kadın “