Çin Seddi eski düşmanları uzak tutmayı başarmış olabilir, ancak zaman ve hava koşulları en sağlam yapıları bile er ya da geç yıkar. Son 500 yıl içinde Ming döneminden kalma duvarın yüzde 30'u yok olurken, bazıları bunun nedenini duvarın içinde yaşayan siyanobakteri, liken ve yosunlara bağlıyor. Ancak yeni araştırmalar, bu "biyokabukların" aslında Çin Seddi'ni bir arada tutmaya yardımcı olduğunu öne sürdü.

Duvarın Ming bölgesi, karakteristik yüksek tuğla duvarları ve surlarıyla 1368 ile 1644 yılları arasında inşa edildiğinde, işçiler yapı malzemesi olarak genellikle sıkıştırılmış toprak, çakıl ve diğer doğal malzemeler kullandılar. Bazı yerlerde bu durum duvarın "yaşayan" bir bölümünü teşvik etmiş ve araştırmacıların duvara biyokabuk olarak sağlamlık kazandırdığına inandıkları siyanobakteri, yosun ve likenlerin büyümesine olanak sağlamıştır.

Çin Seddi'nin bazı bölümleri organik malzemelerle inşa edildiği için güçlendirilmiştir. ©Bo Xiao / Live Science

Bu sonuca ulaşmak için araştırmacılar, duvarın Ming dönemine ait kısmının sekiz bölümünden örnekler alarak işe başladılar ve yüzde 67'sinin biyokabuk içerdiğini tespit ettiler. Daha sonra biyokabuk örneklerinin mekanik mukavemetini ve toprak stabilitesini sadece sıkıştırılmış toprak olanlarla karşılaştırdılar.

Araştırmacı Yousong Cao Çin Seddi'nde bir örnek alıyor. ©Bo Xiao / IFLScience

Sonuçlar, biyokabukların duvara etkileyici bir stabilite kazandırdığını ortaya koydu. Ekibin makalesinde yazdığı gibi: "Çıplak sıkıştırılmış toprak ile karşılaştırıldığında, biyokabuk kaplı bölümler gözenekliliği, su tutma kapasitesini, aşınabilirliği ve tuzluluğu %2 ila 48 oranında azaltırken, basınç dayanımını, penetrasyon direncini, kesme dayanımını ve agrega stabilitesini %37 ila 321 oranında artırdı."

Ancak bu, biyokabuğun bileşimine ve örneklerin alındığı bölgedeki iklime bağlıydı. Örneğin kurak bölgelerde, siyanobakteriler biyokabuklarda baskın taraf iken, yosunlar daha ıslak, yarı kurak ortamlarda en çok gelişme eğilimindeydi. Araştırmacılar, duvarın gücünü ve stabilitesini en önemli ölçüde artıran ve aşınabilirliğini azaltan şeyin yosun ağırlıklı kabuklar olduğunu buldular.