Yukon hükümetinden bir paleontolog olan Grant Zazula, "Kemikleri her zaman inceliyorum ve heyecan vericiler, gerçekten düzenliler. Ama mükemmel bir şekilde korunmuş, 30 bin yaşında bir hayvan gördüğünüzde ve onun yüzünü, derisini, kürkünü ve tüm bunları görebildiğiniz zaman, onu hayata yeniden getiriyorsunuz, o duygu çok içgüdüseldir.

Donmuş toprakta birkaç bin yıl geçirdikten sonra, sincabın kalıntıları açılmaya çalışılamayacak kadar kırılgandı. Bu nedenle araştırmacılar, bir röntgen makinesi ile bir veterinerlik uygulamasının yardımına başvurdu. Hayvanı taramadan önce görüntülerin net olmayacağından endişe ettiler; belki de kemiklerin kalsiyumu bu kadar uzun bir süre boyunca bozulmuştu. Ancak röntgenleri, oldukça sağlam bir iskeleti ortaya çıkardı. Paleontologlar sincabın genç olduğundan şüpheleniyorlar, ancak analizleri onun nasıl öldüğünü açıklamadı.

Whitehorse veterineri Dr. Jess Heath sincap 'Hester'ın röntgenini çekiyor. ©Smithsonian Magazine

X-ışınları, donarak mumyalanmış sincabın iskeletinin 30 bin yıl sonra bile sağlam olduğunu gösterdi. ©Smithsonian Magazine

Harry Baker, “Arktik yer sincapları düz kulakları, ince kuyrukları ve arka ayakları üzerinde durma eğilimleri sayesinde "çoğu sincaptan çok günümüz sincaplarına benziyor". Bugün, bu kemirgenler tipik olarak yaklaşık 38 cm uzunluğundadır ve yaklaşık 680 gram ağırlığındadır. Yukon hükümetine göre, genellikle dokuz yaşına kadar yaşamalarına rağmen boz ayılar ve yırtıcı kuşlar gibi etobur yırtıcı hayvanlar için bir atıştırmalık olabilirler.

Dişi bir Arktik yer sincabı kışa hazırlanır. Türler bugün Yukon'da hala yaygındır. ©Tim Karels/Toronto Scarborough Üniversitesi

Daha sıcak aylarda sincaplar, mantardan böğürtlenlere kadar çok çeşitli yiyecekler ararlar. Ancak Ekim ayı başlarından itibaren yer altı yuvalarına çekilirler ve Nisan ortasına kadar kış uykusuna yatarlar. Bu süre zarfında, vücut sıcaklıkları donma noktasının altına düşerek yaklaşık 27 Fahrenhayt dereceye ulaşır; bu, herhangi bir memeli arasında ölçülen en düşük vücut sıcaklığıdır.

Kaynak: Smithsonian Magazine