Bizans toplumunun aile yapısı Antik Yunan-Roma geleneği ve Hristiyanlık tarafından şekillendirilmiştir. 4-7. yüzyıllar arasında Hristiyanlık kamu ve bireysel hayatın her noktasına giderek daha çok nüfuz etmeye başlamış, bunun sonucunda da aile ve onun temeli olan evlilik kurumu bütünüyle Hristiyanlaşmıştır.

Demir Çağı Gordion'undaki ailelere dair veriler, öncelikle yerleşimin etrafını çevreleyen ve kraliyet ailesi ya da soylu ailelere ait 130 anıtsal tümülüsten gelir; bunların en büyüğü olan Tümülüs MM, 53 metre yüksekliği ve 300 metre çapı ile Anadolu’daki ikinci büyük tümülüstür.

Batı Anadolu’nun bereketli ovaları ve zengin maden kaynakları üzerinde yer alan Lydia Krallığı güçlü devlet yapısı, zengin ve lüks yaşam tarzı ve aynı zamanda devlet kontrolünde basılan ilk sikkeleriyle tanınır. Ancak bu uygarlığa ait gerek yazılı belgeler gerekse de arkeolojik bulgular Lydia kültürünün sadece bu özellikleriyle sınırlı kalmadığını göstermektedir.

Toplumsal yapının çekirdeğini oluşturan aile aynı zamanda bireyin doğuştan sahip olduğu statüsünü de belirlemektedir. Eski Çağ’da kişinin sahip olduğu bu toplumsal statü günümüze oranla çok daha keskin ayrımlara sahiptir ve sınıflar arasında geçişkenlik bu dönemde daha kısıtlıydı. Özellikle kral veya vali gibi üst düzey yönetici konumlarına gelmek, çoğunlukla soylu ve nüfuz sahibi bir aileye mensup olmakla ilintiliydi.

MÖ 1650 - 1200 dolaylarında Orta Anadolu’da bulunun Çorum, Sungurlu ilçesinde kurulan Hitit devleti, çok kültürlü bir yapıya sahipti. Anadolu’nun yazılı tarihine miras bıraktıkları binlerce çiviyazılı belge bugün Hititlerin kültür mozaiğine ışık tutmaktadır.

MÖ 1900’lerden itibaren Orta Anadolu’da Asurlu tüccarlar tarafından yazdırılmaya başlanan Eski Asur kaynaklarıyla, 1650’lere ait Hitit başkenti Hattuša-Boğazkale’de ele geçen kil tabletlerde Eski Anadolu kavimlerinin kızı dağa kaçırma gibi ilkel aile yapısını çoktan gerilerde bıraktıkları ve yasaların ve örf adetlerin belirlediği karşılıklı anlayış özelinde evlendikleri, aile kurdukları ve çocuk yaptıkları açıkça görülür.

Tarih yazımı, çoğu zaman, kralların, savaşların, yükselen imparatorlukların ve çöken tahtların anlatımıyla sınırlı kalır. Bizlere sadece kuru bu süreç verilir. Oysa gerçek hayat, satır aralarında saklıdır. İşte bu sayımızda amacımız; Anadolu uygarlıklarını oluşturan toplumların temelinde var olan aile kurumunu ve merkezinde yer alan kadın ve çocuğun konumlarını vermeyi hedefledik. Resmi tarihte olmayan aile kavramını sizlerle paylaşmak istedik.

Kültür ve Turizm Bakanı Mehmet Nuri Ersoy, Manisa'nın Salihli ilçesinde yer alan Sardes Antik Kenti ve Bin Tepeler Lidya Tümülüsleri'nin, UNESCO Dünya Miras Listesi'ne dahil edildiğini bildirdi.

MÖ 6. yüzyılın ortalarında Lidya Kralı Kroisos dünyanın ilk altın sikkesini bastırdı. Stater ya da Kroiseid olarak bilinen bu sikke, finansal sistemler tarihinde önemli bir dönüm noktasını temsil etmektedir: altın standardının icadı.

Anadolu’nun zengin kültürel mirasını yansıtan Karun Hazinesi, MÖ 6. Yüzyılda yaşamış Kroisos dönemine ait 432 kıymetli eserden oluşan bir koleksiyondur. Lydia Hazinesi olarak da anılan bu muhteşem eserler, Batı Anadolu’da gücün simgesi Lydia Krallığı soylularına ait Uşak-Güre yakınlarındaki tümülüslerden ele geçirilerek 1960’lı yıllarda Amerika Birleşik Devletleri’ne kaçırılmış ve hukuki mücadelenin ardından 1993 yılında ülkemize geri getirilmiştir.

Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından yapılan açıklamaya göre, Türkiye'den yasa dışı yollarla yurt dışına kaçırılan yaklaşık 2 bin 700 yıllık Bintepeler kolyesi doğduğu topraklara geri dönüyor.

Lidya Krallığı'nın başkenti Sardes Antik Kenti'nde, Perslerin Lidya'yı işgalinin önünü açan Thymbra Muharebesi'nde savaşan iki askerin iskeleti ile savaş aletleri bulundu.

 “Dünyanın kralı, büyük kral, güçlü kral, Babil’in kralı, Sümer ve Akkad kralı, dünyanın dört bir yanının kralı, ben Kyros, büyük kral, Anša’nın kralı Kambyses’in oğlu, büyük kral, Anša’nın kralı Kyros’un torunu, büyük kral, Anša’nın kralı Teispes’in soyundan, hüküm sürmesini Bel [Marduk] ve Nebo’nun istediği kral hanedanlığının ölümsüz tohumu…”