İnsanlar binlerce yıldır ölülerini gömüyorlar, ancak cesetleri dönüştürmemize yardımcı olması için doğadan yararlandığımız tek yol bu değil. Tibet'te yırtıcı kuşlar Gökyüzü Gömüleri'nde önemli bir rol oynar ve İran gibi başka yerlerde, etobur kuşların beslenebilmesi için cesetlerin yerleştirildiği bir yer olan Sessizlik Kuleleri'nin inşa edildiği görülmektedir.

Ono Academic College'dan Profesör Ella Been ve Hayfa Üniversitesi'nden Dr. Omry Barzilai tarafından L'Anthropologie'de yayımlanan bir çalışma, Orta Paleolitik (MP) dönemde Levant bölgesinde Homo sapiens ve Neandertallerin ölü gömme uygulamalarına yeni bir ışık tutuyor.

Yeni Palermo-Catania-Messina demiryolu bağlantısı inşaat projesinin bir parçası olarak, çalışmalardan sorumlu Italferr şirketi tarafından Sicilya adasındaki Palomba-Catenanuova bölümünde, Dittaino Nehri üzerindeki bir tepede keşfedilen geniş bir Roma yerleşiminin ayrıntılarını ortaya çıkaran önemli bir arkeolojik keşif gerçekleştirildi.

Çek Cumhuriyeti'ndeki D35 Plotiště-Sadová karayolu üzerinde yapılan son arkeolojik araştırmalar, Eneolitik dönemin cenaze uygulamalarına ışık tutan olağanüstü bir uzun mezarı ortaya çıkardı.

Ulusal Önleyici Arkeolojik Araştırma Enstitüsü (Inrap) tarafından yapılan kazılarda, Fransa'nın Auxerre kentinin tarihi merkezinde ölü doğan ve küçük çocuklar için bir nekropol ortaya çıkarıldı.

Yenikapı kazı alanında, Theodosius Liman tabanı altında gerçekleştirilen kazılar sırasında, günümüz deniz seviyesinin yaklaşık -6.30 metre altında, Neolitik Döneme ait mimarı kalıntılar, çanak çömlek ile taş ve ahşap aletler tespit edilmiştir.

Fransa Nimes'teki Rue de Beaucaire'de yapılan bir kurtarma kazısında, MÖ 2. yüzyıldan MS 2. yüzyıla kadar değişen tarihlerde mezarlar, ölü yakma ateşleri ve ikincil gömüler ortaya çıkarıldı.

Atina Ulusal Arkeoloji Müzesi, antik Yunanistan'dan günümüze ulaşan tek kucakta ikiz bebek oyması olan bir mezar steli parçasını gün ışığına çıkardı. Bir çift kadın elinin kucakladığı mermer bebekler MÖ 4. yüzyıla tarihleniyor ve muhtemelen doğum sırasında ölen bir kadının mezar işaretinin bir parçasıydı.

İspanya'nın güneybatısında kazı yapan bir arkeolog ekibi için, Tunç/Demir Çağına ait bir stel (önemli bir bireyi betimleyen oymaların bulunduğu mezar taşı levhası) bulmak yeterince heyecan verici olabilirdi. Ancak, oymaların tarih öncesi çağlarda cinsiyet ve sosyal rolleri nasıl temsil ettiğine dair uzun süredir devam eden yorumlara meydan okuyan bir stel bulmak, ekibin en çılgın hayallerinin ötesindeydi.

Afrika'nın doğusundaki Turkana Gölü kıyılarında, yaklaşık 5 bin ila 4 bin yıl önce, çobanlar ölülerini taş çemberler ve sütunlarla işaretlenmiş ortak mezarlıklara gömüyorlardı.

Antik mağaralar kayıtlı defin ritüellerinin başlangıcını işaret ediyor, ancak insan mezarlarının tarihi hakkında hala bilmediğimiz çok şey var.

Batman'ın Gercüş ilçesine bağlı Bağözü köyündeki Cehennem Deresi'nde bulunan mağaraların fotoğraflarını çekmek üzere bölgeye giden Hasankeyf müzesi yetkilileri, tesadüfen 3 bin yıllık bir nekropol keşfetti.

Kuzey Avrupa'da bulunan kesik, kırık ve çiğneme izleri taşıyan insan kemiği kalıntıları, yaklaşık 15 bin yıl önce yaşayan bazı insan gruplarının ölülerini zorunluluktan değil, kültürlerinin bir parçası olarak yediklerini gösteriyor.

Ölü yakma işlemlerinin (kremasyon) arkeolojik incelemesinde, örneğin ölüm yaşını veya cinsiyeti güvenilir bir şekilde belirlemek için ölen kişi hakkında ayrıntılı bilgi edinmek genellikle zordur. Bu durum, özellikle ölü kalıntılarının genellikle önce odun yığınları üzerinde yakıldığı ve ardından çömleklerde (urne) toplandığı Geç Tunç Çağı araştırmaları için büyük bir engel teşkil etmektedir.